Het is alweer bijna een jaar geleden dat ik naar Oman ben geweest. Dat was in de tijd van een WK voetbal en iets met Messi en het Nederlands elftal. Dat voelt toch alweer eeuwen geleden? Dus hoog tijd om er weer op uit te gaan. Dit keer staat Zuid-Afrika op de planning. Een reis die ik al veel eerder had willen maken, door een of ander virus was dat nog niet gelukt. Ik vlieg op Johannesburg en ga vandaaruit met de auto verder door het oostelijk deel van het land. En daarbij zal ik ook de grens naar eSwatini (vroeger Swaziland) oversteken en ook die met Lesotho. Het kaartje hieronder laat ongeveer zien wat ik hoop te zien.

Na een kleine 6 uur vliegen van Schiphol kwam ik aan in Abu Dhabi. Daar mocht ik gelijk de nieuwe terminal in ogenschouw nemen. Deze terminal is deze week voor het eerst in gebruik genomen en wordt het kloppend hart van de luchthaven. Deze nieuwe terminal kan jaarlijks 45 miljoen passagiers verwelkomen en 79 vliegtuigen tegelijk afhandelen. De officiële opening zal op 9 februari 2024 zijn. Dan zal de luchthaven ook een nieuwe naam krijgen, Zayed International Airport.

Voor vandaag heb ik hier een overstap van 20 uur. Dus eenmaal door de immigratie en douane eerst een kopje koffie, want door het tijdsverschil voelt het voor mij midden in de nacht. Na de koffie ga ik richting het centrum waar ik een hotelkamer voor overdag heb geboekt. Zo kan ik nog wat uurtjes slaap inhalen, ondanks dat ze me na de landing wakker moesten maken heb ik nog wel een paar uurtjes nodig.

In maart 2017 heb ik de stad al eens bezocht, dus voor vandaag geen sightseeing. Na de extra uurtjes slapen een beetje rond het zwembad hangen, een rondje lopen, wat eten en weer terug naar het gloednieuwe vliegveld voor de 2e etappe. 

Vanmorgen met een uurtje vertraging geland op Johannesburg. Na weer een stempeltje verzameld te hebben in mijn paspoort, is het tijd om de huurauto op te halen. Overigens gaat hier alles iets minder efficiënt dan gisteren in Abu Dhabi. Nu heb ik in Australië al een paar duizend kilometer links gereden en je ziet dat je dat dus niet verleerd. Ik stapte zelfs aan de goede kant van de auto in. Het enige verschil was dat het dit een handgeschakelde auto betrof. Dus dat was even nadenken. Want je moet dus met links schakelen waarbij de versnellingen wel op dezelfde plaats zitten. Dus als je wilt opschakelen moet je hem ineens naar je toe halen, waar je hem normaal van je af duwt. Gelukkig went ook dit en kon ik snel op pad.

Aan de rand van Johannesburg bij een winkelcentrum nog even wat eerste levensbehoefte inslaan zoals water en cola. En als ik dan dan nog maar even ontbijten, al is het al zowat lunchtijd. Het is tenslotte vakantie, dus moet kunnen. Als snel zoefde de kilometers voorbij en was ik Middelburg al gepasseerd en de Goede Hoop overgestoken. Echt heel leuk al die namen hier. Bij Emakhazeni, niet zo'n leuke naam, ging ik de rijksweg af en nam ik het eerste stukje van de panoramaroute mee tot aan Graskop. Hier ben ik ingecheckt in een prachtige kamer, nou ja kamer, het is groter dan mijn huis. En 's avonds heerlijk in Graskop aan de braai. 

Morgen meer over de panoramaroute. Wat ik je wel kan verklappen, zijn de prachtige uitzichten. 

Gisteren had ik de 400 kilometer van deze roadtrip er alweer opzitten. Waarbij het laatste stuk over de panoramaroute ging. Vandaag pak ik deze route verder op. De Panoramaroute is een sightseeing route die verschillende culturele en natuurlijke bezienswaardigheden met elkaar verbindt. De route, bevat veel van de geschiedenis van Zuid-Afrika, ligt in de provincie Mpumalanga, rond de Blyde River Canyon. Dit is de derde grootste kloof ter wereld. Het beschikt over talrijke watervallen, een van de grootste beboste gebieden in Zuid-Afrika en verschillende natuurlijke monumenten. De route begint in Sadie en volgt de natuurlijke afdaling van de Great Escarpment en eindigt op de grens van de provincies Mpumalanga en Limpopo, vlakbij de Echo Caves.

Genoeg weer te zien dus. En bovenal niet de natuur die je in Zuid-Afrika verwacht. Tijdens de route werd ik zelfs verrast door overstekende apen. Aan het eind van de route moest ik nog ruim 100 kilometer door naar een van de privé reservaten die gelinkt zijn aan het Kruger park. Je hebt het nationale park en de privé parken die onder naam Greater Kruger vallen. Na me aangemeld te hebben bij de poort mocht ik naar binnen en moest ik zelfstandig navigeren en rijden door dit park. Wat ontzettend gaaf en vroeg dit veel van mijn skills. Geen bordjes langs de weg of straatnamen. Meer bij boom of grote rots links of rechts. Echt geweldig. 

Aangekomen bij de lodge werd ik vriendelijk verwelkomt en was het wachten op de andere gasten die op safari waren. Had ik mooi de tijd om me te settelen en te genieten van de rust. Toen de andere terug kwamen van hun trip werd ons ene heerlijk drie gangen menu geserveerd door de thuiskok. Met als kers op de taart een Nijlpaard die even kwam baden in de rivier. 

De wekker ging vandaag al om 4.30. Na ene kop koffie vertrokken we om 5.00 voor mijn eerste safari. Tijdens de koffie kwam de nijlpaard van gisterenavond weer langs lopen. Al snel naar vertrek stuitte we op een groep met Impala's. Toen we even verder waren zagen we een groep Impala's rennen voor hun leven. Aan de sporen te zien zat een leeuw achter hun aan. Helaas hebben we de leeuw niet gezien. Wel zagen we verderop nog een kudde zebra's staan.

Bij terugkomst in de lodge stond er al een heerlijk ontbijt voor ons te wachten langs de kant van de rivier. Na het ontbijt toch nog even een uurtje terug het bed in om nog wat rust te pakken waarna ik nog lekker wat wilde gaan lezen. Hier is niets van terecht gekomen, op het moment dat ik ging zitten was in de verte weer de nijlpaard van gisteren en vanmorgen te zien. Even later verscheen daar ook een olifant die wat verkoeling zocht. Dichtbij kwamen verschillende soorten apen langs. Als ook Impala's, Waterbokken, Bosbokken en zelfs een Bruinkapijsvogel.

Van lezen is dus niets meer terecht gekomen, van fotograferen des te meer. Op het moment dat we ons gingen klaar maken voor de middag safari kwam er nog een kudde Grote Koedoe's langs. De Game Drive, zoals een safari hier genoemd wordt, leverde helaas geen spannende dingen op. Wel genoten van de natuur en ondergaande zon. 

Vanmorgen weer vroeg uit de veren. De wekker ging weer om 4.30 en om 5.00 vertrokken we voor een wandeltocht bij zonsopkomst door de bush. Al snel kwamen we wat impala tegen op slechts enkele meters. Na ongeveer 10 minuten stonden we oog in oog met een groep giraffen, vergezeld door wat zebra's. Toen we een uur onderweg waren stuiten we op een kudde olifanten. We stonden echter lager dan de kudde dus we moesten ons snel uit de voeten maken. Half uurtje later waren we even aan het drinken en kwam de kudde op een vijftig meter langs lopen. Wat een geweldige ervaring en machtige beesten zijn het. Gelukkig weer veilig terug in de lodge aangekomen en stond de koffie en het ontbijt weer klaar 

Na het wederom heerlijke ontbijt was het tijd om de spullen te pakken en afscheid te nemen. Vandaag reis ik verder het Kruger park in. Eerst moet ik het huidge reservaat uit en dat is nog een dikke 15 km over onverharde paden. Daarna is het een half uurtje rijden naar Phalaborwa ingang. Hier check je in voor het park en mag je na controle naar binnen.

Eenmaal binnen stuit ik al snel weer op een kudde olifanten. Dit keer "veilig" vanuit de huurauto. Terwijl ik rustig verder rij kom ik het ene na het andere wild tegen. Het is niet onder woorden te brengen hoe mooi het is. Vanuit Phalaborwa rijdt ik naar het Letaba kamp. Hier nuttig ik de lunch, een sandwich boboti, heerlijk. Inmiddels is het kwik gestegen tot 43°. Wat een hitte, snel terug de auto in en verder naar kamp Satara waar ik de nacht verblijf. Vanaf de ingang van het park tot dit verblijf is 122 kilomer en daar heb ik 7,5 uur over gedaan. Ik keek mijn ogen uit en het was helemaal niet erg dat zo nu en dan de weg weer geblokkeerd werd door het een of ander.

Dieren die ik vanmiddag gezien heb: olifanten, giraffen, zebra's, gieren, impala's, verschillende bokken, grote koedoe, blauwe wildebeest, nijlpaarden, diverse apen en dan zal ik best nog wat vergeten zijn. 

Het ritme is inmiddels wel bekend, vroeg uit de veren en op pad. Dit keer zelfs nog vroeger dan de afgelopen dagen. De game drive die ik geboekt had vertrek om 4.00 en we moesten om 3.45 verzamelen. Had je geen jetlag door het tijdsverschil, krijg je het wel door de activiteiten. In het pikkedonker vertrokken we dan ook, nog voordat de poorten voor publiek open was. We hadden dus alles voor onszelf. 

Als snel spotte we een leeuwin die op jacht was. Mooi om te zien hoe die aan het sluipen was om haar prooi te pakken te krijgen. Helaas voor haar lukte het niet en brak ze de poging uiteindelijk af en kwam een rondje om de truck heen lopen. Even verder kwamen we nog een wilde kat tegen, het was nog te donker om goed foto's te kunnen maken. Dus dat beeld hou ik voor mezelf. Op de weg terug naar het kamp zagen we in de verte nog een wilde hond lopen, die snel wegdook in de bosjes. In de bomen zagen we nog een stel gieren zitten.

Rond 7 uur waren we weer terug in het kamp, snel wat ontbijten en dan de spullen in de auto doen en zelf weer op pad. Net de weg op gedraaid zie ik een leeuwin liggen onder een boom. En verder. Op was er zelfs een file, want er liep een leeuwin op haar gemakje over de weg heen. Al zoveel gezien en dan is het nog niet eens 9 uur. In de volgende uren kwam ik diverse olifanten, zebra's en giraffen tegen. En op een gegeven moment reed ik langs een aantal buffels die aan het genieten waren van hun modderbad.

Tegen half twee was ik in kamp klein Sabie. Hoogste tijd voor een lunch. Dit keer een reik gevulde dubbele sandwich met kaas, bacon, kip en avocado. Heerlijk gegeten met uitzicht op een kudde olifanten die verkoeling zochten bij de rivier. Je komt ogen te kort hier. Vanaf het kamp waar ik nu ben is het nog een goed uur rijden naar het kamp waar ik overnacht. Dat is bij Crocodile Bridge. Daar moet ik wel optijd zijn want ik heb nog een game drive gepland staan bij zonsondergang. Om half 4 kom ik dan hier ook aan en dan kan ik nog even mijn spullen uit de auto halen en douchen. De verblijven zijn hier overigens wel redelijk Spartaans ingericht. Dat wist ik al wel van te voren, dus was erop ingesteld. 

Om 16.15 werd ik alweer verwacht voor de game drive. Na de briefing van Chester, onze chauffeur en begeleider vanmiddag gaan we om. Half 5 op pad. Als snel spotte hij enkele wrattenzwijnen met babies van enkele dagen oud. Zo leuk om te zien in het echt, veel kleiner dan je denkt vanuit de Lion King. Chester had er een neus voor vanavond, de wrattenzwijnen werden al snel gevolgd door Maraboe, hyena, buffels, nijlpaard, leeuwen, gieren, Mangusta, zebra's, olifanten, giraffen, krokodil, luipaard en als afsluiter nog een jakhals. 

Het is bijna 8 uur als ik weer terug ben in mijn verblijf. Nog even snel wat eten en dan echt slapen.

Het was een lange dag, die zeker ingelijst mag worden! 

Voor vanmorgen had ik niets geboekt en was eigenlijk het plan het park te verlaten. Doordat ik de afgelopen dagen zo vroeg op moest was ik vanmorgen ook weer om 4.00 wakker. Aangezien ik toch wakker was een douche genomen, spullen gepakt en om 4.30 het kamp uitgereden zodra die open was. Ook vandaag werd ik weer getrakteerd op ene prachtige zonsopgang. Al snel kwam ik enkele hyenas tegen, waarbij het dit keer wel lukte ze op de foto te zetten. Wat volgde was een prachtige rit, met onder andere een aantal leeuwen. Die lagen te chillen in een opgedroogde rivier. 

Ja 2,5 uur kwam ik net over 7 uur in kamp Berg en Dal aan. Een mooie tijd om het ontbijt te nuttigen. En aangezien ik afgelopen nacht geen wifi had, ook deze blog te updaten en foto's te posten van gisteren. Overigens was het toen ik vanmorgen vertrok een aangename 25°, inmiddels is het alweer 35° en tegen de tijd dat ik het park verlaat ging het alweer richting de 45°. En toch is het redelijk uit te houden. Na het ontbijt maak ik nog een klein lusje waarbij ik nog enkele buffels, zebra's en giraffen tegen kom bij een poeltje. Tegen 10 uur verlaat ik uiteindelijk na 5 dagen het Kruger park. Een onvergetelijke ervaring rijker.

Met een half uurtje rijden sta ik aan de grens met eSwatini bij grenspost Jeppes Reed. Alle formaliteiten nemen daar ongeveer 30 minuten in beslag. Waarna ik nog 2 uur moet rijden richting het luxe resort waar ik de komende 2 nachten overnacht en probeer bij te komen van de afgelopen lange dagen met een slopend ritme. 

Vandaag was dus gepland als rustdag. Nu kan ik sowieso al niet echt uitslapen, door het vroege opstaan de afgelopen week was ik nu om 5.00 klaar wakker. Dus gelukkig hebben we nog Netflix. Omdat stil zitten niets voor mij is, na het ontbijt er toch even op uit. Op ongeveer een kwartiertje rijden zit het nationaal museum van eSwatini. Interessant om op die manier wat van de geschiedenis van dit kleine land mee te krijgen. Het land dat 2 maal zo kleins is als Nederland en pas sinds 2018 de naam eSwatini heeft en daarvoor bekend stond onder Swaziland. Ik wist overigens niet dat dit ook een koninkrijk is. En op 6 september hebben ze hun nationale feestdag, want dat is de dag waarop ze in 1968 onafhankelijk zijn geworden van de Britse kolonialisten.

Daarna als lunch lekker gebruik gemaakt van de hapjes in het restaurant onder het genot van een koud colaatje. En dit gaf me tevens de gelegenheid te beginnen in het boek dat ik afgelopen zondag tevoorschijn had gehaald en nooit in begonnen was. 

Na de rustdag van gisteren staat er vandaag een reisdag op het programma. Van het resort in eSwatini vertrek ik naar de oostkust in Zuid-Afrika, naar St Lucia om precies te zijn. Dat is ruim 300 kilometer rijden en duurt ongeveer 5 uur. Dat is buiten de tijd die je kwijt bent aan de grensovergang. Voordat ik vertrek eerst ontbijten, mijn spullen weer in de auto leggen en dan is het tijd om te vertrekken tegen 11 uur.

Ik rijdt eerst een stuk in oostelijke richting en ga vervolgens afzakken naar het zuiden. Bij Lavumisa kom ik aan bij de grens. Eerst nog even tanken, dat duurt al ruim 10 minuten, de prijs is echter gunstig met 1€ per liter zo ongeveer. Daarna tijd om de grenscontrole door te gaan en bureaucratie hebben ze hier uitgevonden hoor. Om te beginnen parkeer je de auto en mag je eerst bij de controlepost van eSwatini naar binnen. Daar staat al een aardige wachtrij bij het immigratie loket, eenmaal aan de beurt krijg je een bewijsje mee en en stempel in je paspoort. Het bewijs je moet je vervolgens bij een balie verder, douane, ook laten afstempelen. Uiteraard staat hier weer een rij. Uiteindelijk na een half uur alle benodigde stempels en kan ik naar de grens rijden, daar lever je het papiertje in en rij je eSwatini uit. Nu ben ik weer terug in Zuid-Afrika, ook hier weer de auto parkeren en naar binnen voor de stempels. Hier staan natuurlijk dezelfde mensen voor je weer in de rij en werkt het proces het zelfde. Uiteindelijk na totaal een uur was ik de grens helemaal over en kon het laatste stukje van de reis beginnen.

Op de radio hoorde ik al dat er op de N2 file stond en dat was precies waar ik overheen moest. Nu is file een betrekkelijk begrip, het was zelf maar goed druk en zou bij ons niet eens op de radio komen. Na enige tijd werd ik van de N2 afgestuurd door Google en stonden ook verkeersborden met St Lucia. Dus ik eraf en stukje een onverharde weg af. Dit waren in het begin vooral stenen en harde ondergrond, vrij normaal hier. Een stukje verder werd het wat meer zand in plaats van stenen, nog altijd goed te doen. Tot ik opeens tot mijn assen vast stond in het zand. De harde ondergrond was ineens verdwenen. Daar sta je dan, niet precies weten waar je bent, ergens in een bosrijke omgeving en geen telefoon ontvangst. Eerst heb ik nog geprobeerd wat uit te graven, dit was helaas tevergeefs. De zon ging langzaam onder toen er gelukkig iemand langs kwam. Een gids die terug kwam van een safari. Hij heeft me zonder succes geprobeerd te helpen en uiteindelijk hebben we de auto afgesloten en heeft hij me naar het "hotel" gebracht waar ik zou overnachten. Dat was nog een klein half uurtje rijden. 

In de accommodatie konden gelukkig hulptroepen worden opgetrommeld en binnen no-time werd ik opgehaald door iemand met een 4x4. Het hele stuk weer terug gereden, touw aan de auto geknoopt en met enkele seconden was die eruit gelukkig. De auto gedraaid en via de rijksweg een andere route genomen naar het plaatsje. Al met al heb ik 4 uur gedaan over de laatse 30 minuten. Gelukkig is het allemaal goed gekomen en is het een onvergetelijke ervaring geworden. Inmiddels is het wel al tegen 20.00, dus snel wat eten want morgen wordt ik om 5.00 alweer opgehaald... 

Zoals al aangekondigd ging de wekker vanmorgen alweer vroeg. Om 5.00 werd ik opgehaald om wee rop safari te gaan. Dit keer naar het Hluhluwe-Imfolozi Park. Dit is het oudste reservaat van Zuid-Afrika en is geopend in 1895, nog voordat het Kruger park er kwam. Ook dit is een big 5 park dus ik hoop vandaag de neushoorn hier te treffen om de reis compleet te maken. Dit moet haast wel goedkomen omdat dit park een succesvol fokprogramma heeft opgezet om de witte neushoorn te redden van uitsterven.

Het park ligt een uurtje rijden af van St Lucia, dus we kwamen net over 6.00 aan bij het park. Na het regelen van de formaliteiten en de auto te ontdoen van alle doeken konden we het park in. Je ziet gelijk dat dit een heel ander park is dan het Kruger waar ik eerder was. Veel minder toeristisch en daardoor veel minder druk. We stuitte al snel op verschillende dieren, die ik niet allemaal meer ga opnoemen. Om 8.00 begonnen onze magen te knorren en konden we aan het ontbijt en koffie. Dit werd gewoon midden in het park genuttigd, ik blijf dat bijzonder vinden. Na het ontbijt troffen we al snel een neushoorn aan in de verte. Eenmaal dichterbij bleek dit een familie te zijn van een mannetje, vrouwtje en twee kleintjes. Terwijl we dit aan het aanschouwen waren kwamen twee andere mannetjes aangewandeld, dit tot ongenoegen van de papa dus die voerde een charge uit. De twee maakte dat ze uit te voeten kwamen, wat eenindrukwekkend beeld! Een stuk verderop kwamen we nog enkele neushoorns tegen en in totaal hebben we er een tiental gezien. Daarmee is heb ik alle 5 de dieren van de big 5 gezien, hoe bijzonder. Overigens waren dit allemaal witte neushoorns, die helemaal niet wit zijn. Hun naam komt door een vertaalfout uit de tijd dat Britten Zuid-Afrika koloniseerde.

Ja de rit ging in het park nog de braai aan. Tot groot genoegen van de bavianen, die probeerde constant wat eten te pikken. Ze zijn vliegensvlug en doken zo de auto in en weer uit omdat er geen voedsel te vinden was. Wij kregen in ieder geval heerlijke stukken vlees door onze gids gebakken en daarmee een mooie afsluiting van de dag zou je denken. Niets is minder waar want op de terugweg kwamen we de eerste olifant van de dag tegen en die showde zich uitgebreid. Eerst blokkeerde die voor ons de weg, gaf zichzelf vlak voor ons uiteindelijk een modder douche. Waarna onvermijdelijk zijn geslacht uitgerold werd om te plassen. Dat is een ware brandslang en met wat eruit komt kan je een aardige brand blussen. Ook moest het mannetje boodschap nummer 2 nog kwijt en dat belande ook midden op de weg. Vervolgens draaide die zich om en slenterde het gras in om verder te gaan eten. 

Gisterenavond heb ik in de accommodatie waar ik verbleef nog mogen genieten van homemade boboti. Ik vind dit sowieso al een lekker gerecht, dit was zoveel beter dan dat ik het ooit zelf gemaakt heb. Was om je vingers bij af te likken. Vanmorgen geen vroege wekker, ik kon zowaar uitslapen. Niet dat dat lukt na al die dagen vroeg opstaan. Om 5.00 lag ik al te draaien in bed en kon ik de slaap niet meer vatten. Dus maar Netflix aangezet. Na wat series gekeken te hebben ben ik op het gemakje gaan ontbijten en was het weer tijd om afscheid te nemen van deze lodge. Moest nog wel even de banden van de auto terug op spanning brengen, die had ik van de week wat leeg laten lopen in de hoop op extra grip.

Daarna kon ik me net buiten het dorpje St Lucia melden voor een boottocht die ik al enkele weken geleden geboekt had. Dit dorpje wordt namelijk omringt door het iSimangaliso wetland park en hier wonen ruim 1500 nijlpaarden. De boottocht bracht me langs enkele plekken waar ze lekker in het water liggen te chillen. Frappant vind ik dat deze grote beesten, die in het water leven, niet kunnen zwemmen. Of ze lopen over de bodem of ze laten zich meedrijven door de stroming. Het komt daarom ook regelmatig voor dat de nijlpaarden 's nachts door het plaatsje wandelen op zoek naar voedsel en weer stroomopwaarts te komen. Overigens zijn het vegatariers dus als je geen gevaar voor ze vormt doen ze je niets. En toch is het na de malariamug en krokodil het dodelijkste dier in Zuid-Afrika. 

Na de boottocht was het tijd om dit leuke plaatsje achter me te laten. De rit volgde in zuidelijke richting langs de oostkust naar de zuidkust waar ik na zo'n 3 uur rijden en 235 kilometer verder aankwam in Durban. Ik ben wel gewend om lange stukken te rijden. Het is hier wel even iets anders rijden en ook veel vermoeiender. Het grootste gedeelde is 2x 1 baansweg met flinke heuvels. Dus je haalt constant vrachtwagens in, of tegemoet komend verkeer wat aan het inhalen is en je ruimte geeft. Dit vraagt allemaal iets meer concentratie dan even 900 km naar Liechtenstein zoals in de roadtrip naar de Balkan. Bij aankomst in Durban dan ook lekker ontspannen een douche nemen en een eettentje zoeken. Gelukkig is een paar blokken verder een Mozambikaans restaurant waar ze ook weer heerlijke spare-ribs hadden. Het was immers alweer een paar dagen geleden dat ik die op had. 

Vannacht was weer een van de beruchte blackouts hier in Zuid-Afrika, dus geen airco, WiFi en telefoon die opgeladen wordt. Uiteindelijk wel weer in slaap gevallen en toen ik uiteindelijk rond een uur of 5 wakker werd was er nog altijd geen stroom. Gelukkig was de temperatuur wel een stuk afgekoeld hier in Durban. Het is bij opstaan 25° en de voorspelling is maximaal 32° dat is een hele verbetering met de 45° van afgelopen week. Overigens begreep ik later op de dag dat dit uitzonderlijk warm is voor deze regio. Het is hier zomers normaal 25° en in de winter 15°. De locals spraken hier over een hittegolf. 

Rond een uur of 6 kwam de stroom weer terug en kon mijn telefoon aan de lader en was er WiFi. Na het ontbijt stap ik weer in de auto om de stad te verkennen. Het liefst doe ik dat te voet en openbaar vervoer, gezien de veiligheid neem op de auto. De eerste stop is een klein stukje bergafwaarts. Daar staat het Moses Mabhida stadion een van de locaties van het WK hier in Zuid-Afrika. Tijdens de tour merk ik dat ze erg trots zijn op dit stadion en het georganiseerde WK. De tour was ook dit keer wee privé en kreeg uitgebreid uitleg over de bouw van het stadion en de gedachte erachter.

Na de tour in het stadion pak ik de auto richting het oude centrum. Het oude stadhuis is hier onder andere een van de must sees. Je merkt hier ook overduidelijk dat je in een hele andere cultuur bent. De drukte op straat en de armoede zijn hier stevig merkbaar. Overigens staat er op elke hoek van de straat wel een braai aan. Na ene kort rondje leg ik mijn camera weg in de auto en ga ik nog even wat eten. Rond 3 uur ga ik weer richting hotel terug en terwijl ik voor de verkeerslichten sta vallen deze ineens uit. Weer een blackout zie ik. Als ik s avonds in een restaurant zit te eten rond 8 uur komt de stroom weer terug. 

Zoveel en zulke lange blackouts heb ik de afgelopen tijd nog niet meegemaakt. Wel regelmatig dat 's nachts de stroom uitviel. Zo lang en ook midden op de dag niet, wellicht door de stadsomgeving of heb ik door al mijn activiteiten eerder niet gemerkt.

**Note**

Door technische problemen lukt het momenteel niet om de foto's van mijn camera te halen. Het lijkt erop dat de kaartlezer die ik hiervoor gebruik niet goed meer werkt. Dus voor nu alleen foto's gemaakt met mijn telefoon en zal ik aanvullen als ik thuis ben. 

Het is vandaag weer tijd om verder te gaan. Nou ja verder, eigenlijk terug. Dit is het punt van de reis dat de terugreis gaat beginnen. Vandaag rijdt ik in eerst naar de Champagne Valley waar ik de komende nacht zal verblijven. Dit is al met al een goede 4 uur rijden. Dit deze plek bevind zich in de Dragensbergen. Dit is een keten van van zo'n 1000 kilometer en loopt grofweg van Lesotho tot eSwatini. Ik bevind me dit keer aan de kant van de grens met Lesotho.

De hoogste piek van deze keten is Thabana Ntlenyana (3482 meter). Waar ik me bevind is het met iets lager met 3377 meter. Sinds 2000 behoort dit tot het Unesco werelderfgoed.