Reisverslag openingsrace F1 2024

Er staat weer een mooie reis op het programma. Het is zelfs een dubbele reis. Eerst ga ik naar Bahrein om daar de openingsrace van het nieuwe formule 1 seizoen te kijken. Eenmaal terug vertrek ik nog voor een paar dagen naar Budapest. En dat allemaal in precies 14 dagen!

Vandaag vlieg ik met Pegasus vanaf Schiphol naar Istanbul om daar over te stappen naar Bahrein. Dat ging helaas niet van een leiedakje. De eerste vlucht verliep voorspoedig, terwijl ik aan een kopje koffie zat kreeg ik ineens een email dat mijn volgende vlucht 2,5 uur vertraagd was. Dus nog maar een kopje koffie genomen. Uiteindelijk gingen we 2,5 uur na gepland vertrek boarden. De pushback was uiteindelijk ruim 3 uur na gepland vertrek. Helaas heeft de piloot redelijk het gas open getrokken en stonden we uiteindelijk met 2:50 vertraging aan de gate in Bahrein. Dat betekent dus geen compensatie helaas. 

Door de vertraging en het tijdsverschil is het bij aankomst in Manama, de hoofdstad van Bahrein, inmiddels 4 uur in de nacht. Ik zat pole position in het vliegtuig dus was al eerste eruit en kon snel doorlopen naar de immigratie. Na het afgeven van het paspoort en het laten zien van mijn F1 tickets kreeg ik een visa voor twee weken en mocht ik mijn koffer ophalen. Gelukkig stond de chauffeur van het hotel al op me te wachten en was ik snel in het hotel. Lekker het bedje in, het was inmiddels al 5 uur geweest.

Na een paar uurtjes slaap nog even aangeschoven bij het ontbijt. Voel me nog niet helemaal uitgeslapen na 4 uurtjes 🥱. Na het ontbijt kon ik mijn huurauto gaan ophalen verder op in de wijk Juffair waar ik verblijf. Ik kreeg een nieuwe (500km op de teller) auto mee in Ferrari rood. Dat rijdt natuurlijk heerlijk. Nog even langs de supermarkt wat boodschappen doen en dan nog even wat slapen. Die jetlag kickt er wel in. Verder weinig gedaan vandaag. 

Vandaag moet ik eerst nog parkeerkaarten regelen voor bij het circuit. Deze konden worden gehaald in het centrale winkelcentrum van Manama. Gelukkig stond het in het winkelcentrum aangegeven waar je heen moest, anders zou je echt verdwalen. Wat verschrikkelijk groot zeg. Gelijk nog maar even een rondje gemaakt daar en wat foto's geschoten. 

Hierna was tijd om voor het eerst naar het circuit te gaan. Dat is ongeveer een half uurtje rijden. Door wat file heb ik hier een klein uurtje over gedaan, gelukkig had ik genoeg tijd ingecalculeerd. Je kan zien dat ze hier ruimte genoeg hebben en de infrastructuur op auto's is ingericht. Zo kan je bijna onder de tribune parkeren. Goed geregeld. Na het parkeren even door de security en kaart controle en dan mag ik de pitlane in. Blijft verschrikkelijk gaaf om van dichtbij te zien. Zo waren ze bij Stake F1 en Williams de pitstop aan het trainen. Dat geluid van die wheel guns echt zo gaaf!

Bij Alpine kwamen ze nog even met een voorvleugel voorbij zetten en verderop bij McLaren hoorde ik ineens flink gejuich en bleek Nando Norris in de pitbox te staan. Bij de auto van Max waren ze druk bezig met de onderkant van de auto. Er lag drie man onder de auto te kijken en te discuseren. Aan het begin van de pitstraat stonden de safety en medical car klaar en werd en nog een remschijf gewisseld van de medical car. Hierna mocht ik nog even het recht stuk op. Zo kon ik over de finishline lopen en verderop de startline passeren. Aan het eind van de pitstraat waren ze nog de sponsoring opnieuw in de verf te zetten.

Dit was natuurlijk al een hele beleving. Het mooiste moet echter nog komen, onderweg naar de uitgang kwam Fred Vasseur, teambaas Ferrari, langs rijden. Daarna kwam George Russel aanlopen, gevolg door Mike Crack, Piere Gasly, Charles Leclerc, Alex Albon, Fernando Alonso, Yuki Tsunoda en als afsluiting Ayao Komatsu. De laatste is de nieuwe teambaas van Haas, die de onlangs ontslagen Gunther Steiner heeft opgevolgd.

Wat een geweldige avond. Inmiddels was het al bijna negen uur, dus tijd om het circuit te verlaten en wat te gaan eten. Had wel trek gekregen. Onderweg bij een Libanees restaurant gestopt en genoten van een heerlijke mixed grill. 

Op deze schrikkeldag is het dan eindelijk zover. Al maanden keek ik er naar uit en nu ging het nieuwe seizoen van start. Daar waar ik gisteren al vertelde dat je bijna onder de tribune kon parkeren, klopt dat vandaag nog steeds. Het was echter alleen niet de tribune waar ik zat. Dus ik moest het hele rechte stuk nog aflopen en om de bochtencombinatie 1, 2 en 3 heen om bij de juiste tribune te komen. Van daaruit overigens perfect uitzicht over het circuit. Ik kijk uit op de bochten 1, 2, 3, 9 en 10 en daarnaast nog eens op de 2e en 3e DRS zone. Het weekend begint traditioneel gezien met de vrije trainingen. En ik heb de training van de F2 ook nog even meegepakt. Ik was er tenslotte toch. 

Vandaag ga ik natuurlijk weer naar het circuit. Eerst het ontbijt nuttigen waarna ik op het gemakje richting circuit ga. Eerst staat de derde en laatste vrije training op het programma. Die wordt al snel opgevolgd door de Formule 2 sprint race met een ondergaande zon.

Als laatste de hoofdmis van vandaag de Formule 1 kwalificatie. De zon is inmiddels onder en het circuit wordt verlicht door kunstlicht. Er is veel actie op de baan want niemand wil in het eerste deel al uitgeschakeld worden. Nadat de langzaamste vrij coureurs uitgeschakeld zijn gaan we verder om de tien snelste van vandaag te bepalen. Uiteindelijk gaan de tien snelste bepalen wie van pole position van start mag. Uiteindelijk bleek Max toch weer de snelste. De spanning van deze kwalificatie krijg je op de tribune niet echt mee. Al doet de speaker zijn best je op de hoogte te houden. Doordat dit zowel in het Engels als Arabisch gaat neemt dit te veel tijd in beslag om alles goed te kunnen volgen. Gelukkig heb ik nog zicht op een scherm en kan ik met ingezoomd camera de tijden prima volgen.

Het is al ruim over acht uur als alles voorbij is en ik kan beginnen aan de wandeling terug naar de auto. Dat duurt een klein half uurtje en het neemt nog eens driekwartier in beslag voordat ik de parkeerplaats en het circuit achter me laat. Uiteindelijk is het kwart over tien voordat ik aanschuif in een restaurant voor het dinner. Vandaag staat er Thais op het menu. Al met al weer een lange en mooie dag. 

Vandaag was het dan zover, race day! De race begon om zes uur lokale tijd en het voorprogramma met de future races was tussen twaalf en twee, dus heb ik even aan me voorbij laten gaan. Rustig opstarten en nog een beetje rusten van de beroerde nachten hier. Bij zowat elk hotel hier zit een nachtclub met harde muziek tot twee a drie uur in de nacht. En om half zeven starten de heimachines weer even verderop. Dus een beetje extra rust is welkom.

Uiteindelijk was het tijd om richting circuit te gaan. Eerst moest er nog getankt worden. Dat is geen straf hier, sterker nog benzine is goedkoper dan water 😳 een liter benzine kost omgerekend 0,31€. We leven toch in een gekke wereld. Aangekomen op het circuit is het merkbaar drukken dan de afgelopen dagen en toch hebben de autoriteiten alles onder controle en is er eigenlijk geen file. Nog even door de beveiliging en toegangscontrole en ok kan snel naar de tribune. Mooi optijd voor de driversparade. Intussen wordt het laatste beetje stof / zand nog van de baan geveegd. Niets staat de race meer in de weg.

En wat een race was het. Mooie gevechten gezien voor me neus. En Russel die van de baan schoot, waardoor Leclerc hem kon inhalen net toen ik een foto maakte. Geweldig! Al met al was het weer een wonderlijke ervaring. Met als afsluiting letterlijk vuurwerk. Nu proberen het circuit te verlaten en richting hotel en eten te gaan. 

De dag na de race start ik rustig op. Nog nagenietend van de geweldige dagen. Ik volg de sport al tientallen jaren en ondanks het een televisiesport is, blijft het gaaf zo nu en dan erbij te kunnen zijn. De geur, het geluid, de sfeer, de emotie met geen pen te beschrijven. 

S middags besluit ik de beentjes te gaan strekken en naar Muharraq eiland te rijden. Dat is een eiland verder waarop ook het vliegveld ligt. Op dit eiland ligt de gelijknamige stad waar de Bahrain Pearling Path is uitgezet. Dit is onderdeel van het UNESCO werelderfgoed sinds 2012. Het werelderfgoed bestaat uit een aantal oesterbedden rond Bahrein en 17 historische gebouwen die met elkaar verbonden zijn in deze route. De route is 3,5 kilometer lang en kronkelt door de straten van Muharraq. Overigens was Muharraq in de oudheid de hoofdstad van Bahrein. 

In de 19e eeuw floreerde de pareloogst in Bahrein. In 1930 waren er maar liefst 30.000 parelduikers in de golfstaat. Tot de implosie van de industrie in 1932 en toen verhuisde deze arbeiders naar de pas ontdekte olie industrie. De route neemt je mee terug naar de tijd en historische panden zijn gerestaureerd en geschik gemaakt voor publiek. Ik vind het altijd heerlijk om door de straten van een stad te dwalen en deze route bood hiervoor een prima excuus. Het einde van de route heeft tevens nog een mooi uitzicht op de skyline van Juffair, de wijk waar ik logeer. Enig nadeel de auto stond aan de andere kant dus moest het stuk ook weer terug lopen. Een mooie historische invulling van deze dag. 

Vandaag is het alweer tijd om de koffers te gaan pakken. Uiteraard eerst rijd voor het ontbijt. Waar de kok inmiddels weet hoe ik mijn eitje wil en gelijk aan de slag ga als ik binnen kom. Dat is nog een service. Ik neem vandaag lekker de tijd want de vlucht gaat pas laat.

Terug op de kamer kijk ik nog wat YouTube en download ik nog wat series op Netflix voor onderweg. Waarna het tijd is om uit te checken. Koffers achterin de auto en dan moet ik nog een paar uur. De afgelopen had ik nog geen tijd gehad om een boek te lezen, dus daar onder genot van een kopje koffie eens aan begonnen. De rijd vloog voorbij, nog even wat eten en dan is het tijd om de auto weer te gaan inleveren. Was echt een prima wagen. Mede natuurlijk door de Ferrari rode kleur. Oh ja eerst natuurlijk nog tanken. Dat is gewoon echt leuk 0,31€ per liter, wat een feest. De auto had ik in de stad gehuurd aangezien de prijzen op het vliegveld 5x zo hoog waren vanwege formule 1. Dus nog even met de taxi naar het vliegveld en de reis kan beginnen. 

Vandaag maak ik optimaal gebruik van de 24 uur die een dag te bieden heeft. Ik heb al een hoop gekke dingen gedaan op reis gebied en deze dag hoort ook wel in dit rijtje thuis. Ik zal de tijden aangeven in Nederlandse tijd, om het overzichtelijk te houden.

Zoals ik het blog gisteren al eindigde was ik op het vliegveld van Bahrain. Hier zal mijn vlucht om 00:15 vertrekken richting Istanbul. Na een kort dutje lande we hier om 4:40 en staat er een inmense wachtrij om door security te gaan. Mijn volgende vlucht is weer eens vertraagt, gelukkig dit keer slechts een kwartiertje wat uiteindelijk een half uur zou worden. Hierdoor heb ik nog even tijd voor een ontbijtje. Om 6:40 zouden we vanuit Istanbul vertrekken naar Amsterdam. Dit werd dus uiteindelijk een half uurtje later. De piloot gaf weer redelijk gas dus om 10:30 lande we uiteindelijk op de Polderbaan. Dat betekend nog 20 minuten taxien naar de gate.

Bij de gate moesten we vanuit de slurf ineens naar beneden en werden we met een bus naar de andere kant van Schiphol gebracht waar we door paspoort controle moesten. De wachttijd voor niet EU paspoorten liep hier op tot wel 50 minuten. Gelukkig kon ik door de E-gates en kon ik al snel mijn koffer in ontvangst nemen. Ik had nog een kleine tien minuten voor de trein ging dus snel richting het station waar ik uiteindelijk de trein van 11:40 richting huis had. Rond 12:30 stak ik thuis de sleutel in het slot. Lekker even douchen en een paar uur slaap pakken voordat ik mijn koffers uitpakt en een koffer weer inpak met schone kleding. Nog snel wat boodschappen doen en eten koken. 

Want om 18:30 pak ik weer de trein richting Schiphol om daar uiteindelijk om 21:05 weer het vliegtuig te pakken. Dit keer een vlucht met KLM naar Budapest. Even na 23:00 landden we op Budapest Liszt Ferenc Nemzetközi Repülőtér. Hier pak ik de expressbus naar het centrum, waar ik nog net de laatste bus naar het hotel kan pakken. Om 00.15 check ik vervolgens in bij het hotel. Precies 24 uur na vertrek uit Bahrain. Wat een dag! Ik ben kapot en ga lekker slapen 😅

Het Parijs van het oosten. Zo wordt Budapest ook wel genoemd. De stad is in 1873 ontstaan door een samenvoeging van drie plaatsen, Pest, Óbuda en Buda. Buda en Óbuda liggen op de heuvelige westoever van de Donau. Pest ligt op de vlakke Oostoever. Mijn hotel bevind zich in Pest. Na als een blok geslapen te hebben vannacht ga ik vandaag een eerste verkenning doen van de stad. Met de metro en bus ga ik richting Buda. Daar bevind zich het kastelen district.

Om jn Buda te komen moest ik de Donau oversteken. En dan is de Szechényi Lánczhíd natuurlijk de manier. Deze iconische ketting brug was de eerste brug over de Donau en in 1850 gebouwd. De brug is nu alleen nog toegankelijk voor taxi, bussen, fietsers en voetgangers. Ik sta boven op de berg uit de bus en verken de wijk op mijn gemakje. Voorzien van een pril lente zonnetje is dit heerlijk genieten. Het mooie is dat ze met het Nemzeti Hauszmann Program delen van dit district weer aan het herbouwen zijn in oorspronkelijke stijl. Gebouwen die tijdens de tweede wereldoorlog beschadigd zijn geraakt zijn veelal rond 1970 gesloopt. Nu 50 jaar later komen ze hierop terug en wordt er weer druk gebouwd.

Tijdens mijn wandeling stuitte ik nog op een filmscene. Zo te zien wordt je hierin mee terug genomen naar de tweede wereldoorlog. Ze konden het niet echt waarderen dat ik foto's stond te maken, dus ben maar weer verder gelopen. 

Vandaag blijf ik aan de Pest kant van Budapest. Ik start bij het parlement (Országház) deze is geopend in 1904. Voor de bouw van dit inmense gebouw zijn 40 miljoen bakstenen gebruikt, ruim een half miljoen edelstenen en ook nog 40 kilogram goud. Het parlementsgebouw is het op twee na grootste parlementsgebouw ter wereld. Het heeft 691 kamers, 20 kilometer aan trappen en is 96 meter hoog, bizar toch. Daar kan je nog eens fatsoenlijk bezoek ontvangen.

Na hier rondgewandeld te hebben volg ik een route door de wijk en kom ik uiteindelijk weer bij een metrostation uit. Na eerst koffie gedronken te hebben pak ik de tram richting de vrijheidsbrug. Daar bevind zich ook de markthal. Hierna is het alweer tijd om af te zakken richting het hotel. 

Vannacht heeft het flink geregend en dat in combinatie met een temperatuur van slechts een paar graden boven nul zorgt ervoor dat het waterkoud is. Ik pak als eerste de metro naar de Joodse wijk. Na de bezetting in 1944 maakte de Duitsers een ghetto omringt door een muur met prikkeldraad. De ghetto heeft slechts twee maanden bestaan want toen stond het Rode leger alweer voor de deur. In die twee maanden was de populatie van 200.000 ingekrompen naar slechts 70.000.

De route die ik gevonden heb begint bij de synagoge in Dohány. Met de geschiedenis in het achterhoofd is het des te vreemder dat dit zich herhaalt. Waarbij slachtoffer nu agressor is. Dit zie je ook hier terug in straatbeeld. Er is veel beveiliging en politie aanwezig. Ik besluit dan ook niet naar binnen te gaan en vervolg snel mijn route door de wijk. Tegenwoordig zitten er allemaal cafés en hippe clubs in de wijk. Dus ik kan onderweg regelmatig genieten van een bakkie koffie en ook gelijk een beetje opwarmen. Wat ik ook grappig vond om te zien was de boekenwinkel vanuit een karretje op straat. Dat had ik al ergens anders gezien, alleen hier was het best druk. 

Na mijn rondje door de wijk pak ik de metro naar het Puskas stadion. Data bevind zich onderandere het Hongaars Olympische museum. Leuk klein museum waar ik even rond gekeken heb. Ik kwam voor het stadion en het Puskas museum. Helaas zaten beide potdicht. Het stadion is gebouwd op exact dezelfde plek als het oude stadion en is in 2019 geopend in een wedstrijd tussen Hongarije en Uruguay. Wel stonden er op het pad naar het stadion allemaal beelden van sporters. En je raad het al, die van Puskas ontbreekt. Die staat in een van de buitenwijken in Buda. Dus pakte ik de metro en de tram daar naartoe. Ik had tenslotte toch tijd over.

In Óbuda staat het monument ter ere aan deze grote voetballer. De grootste allertijden wat betreft de Hongaren. Het standbeeld is onthult in 2023, ruim na zijn dood in 2006. Overigens is hij met het nationale team in 1952 Olympisch kampioen geworden, dat vertelde het Olympische museum. Het beeld is gebaseerd op een foto genomen in Madrid. Waarbij hij gekleed in pak wat uitlegde aan straatkinderen. Hierna pak ik weer de bus terug naar het centrum om vervolgens met de metro terug naar het hotel te gaan. Want vanmiddag staat de Formule 1 kwalificatie op het programma. Dit keer dus vanuit het hotel kijken en niet vanaf de tribune. 

Vandaag begon de dag weer met een heerlijk zonnetje. Ondanks dat het slechts 5° is, is het toch erg aangenaam. Het is vandaag de laatste hele dag in Budapest dus tijd om wat laatste dingen te bezoeken. 

Als eerste met de metro terug naar het parlement. Daar bevind zich langs de Donau de Cipők a Duna-parton. Ofwel in het Nederlands Schoenen op de Donaukade. Dit ter nagedachtenis aan de 3500 mensen die hier zijn gefusilleerd aan het einde van de tweede wereldoorlog. De slachtoffers werden geïnstrueerd eerst hun schoenen uit te doen voordat ze doodgeschoten werden. Omdat ze aan de rand stonden vielen ze in de rivier en werden meegenomen door de stroming.

Hierna pakte ik de metro naar Budapest-Keleti. Dit is het grootste en belangrijkste station van Budapest. Het station is tussen 1881 en 1884 gebouwd nadat door de oprichting van Budapest duidelijk was geworden dat er behoefte was aan een centraal station. Tijdens de opening was dit het modernste station van Europa met onder andere elektrische verlichting en een centraal seinhuis voor het hele station. In 1892 na de nationalisatie van de spoorwegen kreeg het station zijn huidige naam. Wat Oost station betekend. Dit niet alleen omdat het in het oosten van de stad ligt, vooral omdat de treinen in oostelijke richting vertrekken.

Even verder ligt het Kerepesi temető. Deze begraafplaats ligt tussen twee stations, Keleti en Józsefvárosi. De Kerepesi begraafplaats is geopend in 1847 en de eerste belangrijke begrafenis was in 1855 van Mihály Vörösmarty, een prominente dichter. De begraafplaats wordt gekenmerkt door een aantal grote mausolea.

Eenmaal terug bij het station, eerst tijd voor koffie. Daarna pak ik metrolijn 4, deze lijn is met 10 jaar de nieuwste lijn van Budapest. De lijn verbind het station Keleti in Pest met het station Kelenföld in Buda. Op dit station moet ik zijn om de bus te pakken. Deze bus brengt me na een kwartiertje bij het Memento Park. Dit is een beelden park aan de rand van Budapest waar de beelden uit de communistische tijd staan sinds ze uit de stad zijn weg gehaald na de val van het communisme. De blikvanger zijn de laarzen van wat ooit een groot beeld was van Stalin. De rest van het beeld is gesneuveld en de laarzen staan nu alleen op hun sokkel. Ondanks dat dit park best uit de route ligt was het zeker de moeite waard.

Na de race moet ik nog ergens eten, dus besluit nog even de stad in te gaan om wat te eten. En aangezien dit de laatste avond is gelijk nog wat nacht foto's gemaakt. Ik had helaas geen statief bij me, aangezien ik alleen handbagage bij me heb. Dit totdat om 22.00 ineens de verlichting van alle publieke gebouwen uit ging. Ik was nog lang niet klaar helaas.... Uiteindelijk stonden vandaag ruim 22.000 stappen op te teller die leiden tot ruim 17 kilometer die ik vandaag gelopen heb 😳

Voordat ik vandaag naar huis ga, ga ik eerst nog naar het stadspark ofwel Városliget. Ik pak metrolijn 1 hier naartoe. Dit was de eerste metrolijn op het Europese vasteland en daarmee dus ook de oudste. En dat kan je goed zien. Kleine metro's stations die weer in oude staat zijn hersteld. Ik ga het stadspark binnen via het heldenplein en dan loop je al snel tegen het slot Vajdahunyad. Wat een prachtig kasteel. Vanwege de winter ligt de gracht helaas zonder water. Het kasteel is gebouwd voor het grote feest in 1896 en is een kopie van het Roemeense kasteel van Hunedoara. Vajdahunyad is de Hongaarse naam voor de Roemeense stad Hunedoara.

Verder ligt in dit park nog het Széchenyibad en diverse musea. Waarom het iconische Magyar Zene Háza. Daarna is het alweer tijd om terug te gaan, mijn koffer op te halen en terug naar huis te gaan.