Rondreis Japan

Er staat weer een waanzinnige reis op het programma. We vliegen vanaf Brussel via Shanghai naar Osaka, Japan. Na deze 10.400 kilometer gaan we nog ruim 3.000 kilometer door Japan reizen. Met als absoluut hoogtepunt de Formule 1 race op het circuit van Suzuka. Daarnaast staat er met bezoeken aan Hiroshima en Nagasaki ook een stukje historie op het programma. 

Na vandaag nog gewerkt te hebben is het vanavond tijd om weer op vakantie te gaan. De koffers zijn al gepakt, dus na deze opgehaald te hebben richting station. We beginnen met een treinreis naar Brussel. Hier zullen we vlakbij het vliegveld overnachten zodat we morgen fris en zonder stress de reis kunnen aanvangen.

Na het ontbijt genuttigd de hebben bracht de shuttle van het hotel ons naar het vliegveld. Terwijl het wachten was om te gaan boarden konden we mooi de Formule 1 sprint shootout kijken, die plaatsvind in Shanghai. Toevallig gaat onze eerste vlucht ook daarheen. De vlucht verliep overigens prima. Aangekomen in Shanghai moesten we ruim een uur in de rij staan voor een balie waar het paspoort gescand werd en een nieuwe boardingpass geprint werd. Daarna door een poortje die eerste temperatuur opnam en vervolgens nog een keer door de beveiliging. Ze wisten onze overstaptijd wel aardig vol te maken zo. We hadden gelukkig nog wel wat tijd over om naar het toilet te gaan en wat drinken te kopen. Overigens kost een flesje cola hier op de luchthaven nog geen €1,=.

Het is vannacht redelijk gelukt de jetlag eruit te slapen. Het ontbijt was op zijn Japans al waren er weliswaar ei en worstjes aanwezig. Verder natuurlijk rijst en kip. Moet zeggen smaakte niet verkeerd. Vandaag gaan we Osaka verkennen. Hiervoor eerst nog een klein stukje met de trein. We begonnen bij het oude kasteel van Osoka. Deze is gebouwd van 1583 tot 1586 echter is het kasteel 1868 gesloopt. Hierna is het diverse keren herbouwd en weer gesneuveld bij verschillende gevechten. Totdat in 1997 een restauratie project voltooid werd waarna het kasteel een museum werd en de rest van het complex een park werd. Ook op deze zonnige zondag werd gretig gebruik gemaakt van het park. Hier en daar kwam zelfs al wat bloesem in de bloei.

Na een wandeling en kop koffie pakte we de trein weer naar het centraal station van Osaka. Een klein stukje lopen van het station staat het Umeda Sky Building. Dit zijn twee torens van 40 verdiepingen die bovenin met elkaar verbonden zijn. We konden met de lift naar het observatiedek op 170 meter hoogte. Dit gaf een prachtig uitzicht op de stad. De treinen beneden leken net van een modelspoorbaan. Na van het uitzicht genoten te hebben was het even afkoelen met een lekker ijsje. De matcha smaak kon natuurlijk niet ontbreken. Eenmaal weer terug met de voetjes op de grond was het tijd voor nog een koffie alvorens we aan de sushi wilde gaan. We kwamen tegen 5 uur bij het restaurant aan en helaas was op dat moment de wachttijd 60 tot 90 minuten 😱.

Dus maar besloten om verder te gaan en de metro te pakken naar de Tsūtenkaku. Ook dit is een remake, de oorspronkelijke toren is tijdens de tweede wereldoorlog gesneuveld. Leuk feitje is dat bovenop de toren een lampje brand die met de kleur het weer van de volgende dag afgeeft. Dit keer zijn we niet boven geweest en zijn we een naast gelegen eettentje binnen gegaan. Hier zat een tepanyaki plaat in de tafel en kon je zelf wat maken. Het zag er allemaal heerlijk uit, helaas werden we gehinderd door een taalbarrière. Je moest eten bestellen via je telefoon er was echter geen wifi. Dus dat werd hem helaas niet. Even verderop stond nog een bekende hoogbouw. De ABENO HARUKAS was van de bouw in 2014 tot 2023 het hoogste gebouw van Japan. Deze moest natuurlijk ook even op de foto. Na hier nog een rondje gelopen te hebben zijn we terug gelopen naar het station om de trein terug naar Sakai te pakken. Bij het station hebben we uiteindelijk bij de supermarkt nog sushi ingeslagen, voor nog net €6,= hebben we hier samen heerlijk van gegeten!

Als laatste, het was hier vandaag 22 graden.... Ik wil jullie niet jaloers maken. En hebben we ruim 20 kilometer door Osaka gelopen. 

Vandaag een bezoekje aan Nara op de planning. Hiervoor moeten we ongeveer 40 kilometer met de trein reizen. De stad Nara werd oorspronkelijk gesticht om dienst te doen als hoofdstad van Japan. Van 710 tot 784 was dit het ook, al het het toen nog de naam Heijō. 

Nu zie je dit nog goed terug. Het keizerlijke paleis, de vele boedistische tempels en shintoschrijnen laten de oude grandeur nog zien. Vele staan op de werelderfgoed. Een andere bekend fenomeen uit deze stad zijn de sikaherten die vrij door de stad rondlopen. Ze worden gezien als boodschappers van de goden en zijn daarom heilige dieren. Er lopen er ongeveer 1200 rond. 

Vandaag zijn we naar een pretpark geweest. We zijn naar Universal studio's in Osaka geweest. Het park is goed en makkelijk bereikbaar en ook hier weer zie je hoe georganiseerd de Jappaners zijn. Het was echt heel erg druk en toch liep alles soepel en wacht iedereen netjes op zijn beurt. Verder ook hier geen propje op de grond te vinden, ookal is overal eten en drinken te koop.

Zelf vonden we het park helaas een beetje tegenvallen. Temeer omdat de toegang tot Mario world voor de gehele dag vol was. En daarnaast de 4D shows van Shrek en Sesamstraat vervangen zijn door minder bekende shows. Wel hebben we een spectaculaire show gezien gebaseerd op de film Waterworld. Beelden hiervan zijn te zien in onderstaande compilatie. Hierna liepen Juressic Park binnen en zijn we na wat gegeten te hebben The Ride in geweest. Hierbij gingen we in een boodje door het Juressic Park heen nadat de dinosauriërs ontsnapt waren. De rit eindige met een goede splash. Een aangename verkoeling bij ruim 20°.

De details in het park zijn overigens prachtig. Je waant je echt in het Juressic Park en even verderop in New York. Ook hebben we Snoopey nog mogen ontmoeten en zagen we wat Minions uit het raam klimmen. Aan het eind van de middag vonden we het wel mooi geweest en hebben we de trein terug naar het hotel gepakt. 

Onderstaande foto's en filmpjes zijn met de telefoon gemaakt. 

Het is weer tijd om verder te reizen

Dus de koffers pakken en uitchecken. We gaan zo'n 80 kilometer verder naar Kyoto toe. Deze stad kent ongeveer 1,5 miljoen inwoners en is dan ook een aardig drukke bedoeling. Aangekomen in Kyoto laten we de koffers achter in een kluisje op het metrostation en pakken we de bus. De bus brengt ons naar het bamboe bos. Dit is een natuurlijk gegroeid bos, van hoe kan het ook anders, bamboe. Dit is toch wel uniek om te zien.

Nadat we door het bos heen waren kwamen we in een oudje Japanse wijk. Een van de bewoners serveerde koffie in de voortuin. Daar hebben we gretig gebruik van gemaakt. Even verderop hadden we twee keuzes, rechtdoor lopen of rechtsaf. Linda wilde kraag rechtsaf, want daar was het rustiger. Dus wij die route volgen. Onderweg de nodige bloesems en historische bouwwerken mogen aanschouwen. Totdat we ineens een helling op moesten en we ineens in de berger rondom Kyoto liepen. Hier waren we niet helemaal op voorbereid en ondanks de fysieke inspanning konden we genieten van de omgeving.

Opeens kwamen we een verlaten stationnetje tegen. Dus ik wilde daar de trein pakken en volgens Linda zou hier niets meer rijden. Ik zet nog geen voet op het perron of er komt een treintje aan. Bleek dit een speciale touristen trein te zijn en deze zat helaas al vol. We moesten nog een kwartiertje verder lopen naar het "echte" station. Midden tussen twee bergtunnels lag hier ineens een station. Naast een kaartjes automaat stond hier ook een automaat met drinken. Die cola heeft nog nooit zo lekker geproefd! Deze trein bracht ons uiteindelijk naar het hoofdstation van Kyoto. Hiervandaan was het nog 2 kilometer lopen naar het metrostation waar de koffers lagen.

We hebben dit uiteindelijk gelopen en hebben daarna aan een welverdiende maaltijd gezet. Een rijst omelet met Waygu beef. Wat een sensatie is dat en dan ben ik niet eens een liefhebber van biefstuk. Het smolt op je tong. Hierna de koffers pakken en de bus naar het hotel opzoeken. Eenmaal bij het hotel kwam nog een verrassing. Dit bleek een 18+ hotel te zijn 🫣. Gelukkig is het maar voor twee nachten. Na 17,5 kilometer in de beentjes was ik eigenlijk wel blij met elk bed.... 

Na de wandeling aan de randen van Kyoto gisteren, houden we het vandaag wat meer in het centrum. Eerst met de bus naar het centrum en al snel waren we bij de Kiyomizu-dera, de eerste tempel van vandaag. Ook hier zie je de eerste bloesem uitkomen en dat levert mooie plaatjes op. Deze tempel komt overigens uit de 8e eeuw. Intussen hadden we aardig wat trek gekregen dus trokken we een restaurantje binnen. Daar hadden we de keus laten vallen op de Tamejiro's Chicken Ramen met Black soy sauce. Het was een flinke kom, maar wat was die lekker zeg. We konden er weer even tegen. Dat is maar goed ook want we hebben nog wat op het programma staan.

Na de Kiyomizu-dera liepen we verder naar de Hōkan-ji Temple. Dit is eigenlijk meer een Pagoda. Waarna we via de Yasaka Shrine in het Maruyama Park uitkwamen. Dit is het oudste park van Kyoto en staat bekend om zijn kersenbloesems. Helaas waren deze pas sporadisch uitgekomen, wel zag je al veel knopjes zitten. Dus over enkele dagen kunnen we denk ik van de volle glorie genieten. Uiteindelijk kwam we uit bij Chion-in in Higashiyama-ku. Dit is het hoofdkwartier van de Jōdo-shū opgericht door Hōnen. Een prachtig complex met verschillende tempels en mausoleum.

Vandaaruit zijn we terug gelopen naar het centrum om nog even een bakje koffie te doen. Na de koffie zijn we verder gelopen naar het station van Kyoto om daar de trein te pakken. Deze bracht ons bij Kura sushi. Hier hebben we heerlijke sushi gegeten die op een lopende band langs komt. Per bordje reken je af. Ook kan je via een tablet nog iets bestellen wat je toevallig niet langs hebt zien komen of mis hebt gekregen. Net als je drinken komt dit op een aparte band naar je tafeltje. Ook de aankomst en het afrekenen gaat vol automatisch en je spreekt dus eigenlijk niemand en je eet heerlijke sushi. Een bijzondere en heerlijke gewaarwording. Als toetje kozen we beide voor een pannenkoekje met banaan en slagroom. En ook dit kwam op de band naar het tafeltje.

Na vandaag ook weer 15 kilometer gelopen te hebben, hadden we dit wel verdiend. En ja deze sushi was nog beter dan die van de week uit de supermarkt. 

Na twee nachten het love hotel is het tijd om de koffers weer te pakken. We nemen de bus naar Kyoto station. Dit station is het op een na grootste station van Japan. Het 70 meter hoge station met 15 verdiepingen is in 1997 geopend. Vanaf dit station nemen we de Shinkansen naar Hiroshima. Dat is 340 kilometer en hier doen we 1,5 uur over met de kogeltrein. Shinkansen betekent nieuwe hoofdlijn en is een netwerk van hogesnelheidstreinen door Japan heen. Dit netwerk staat bekend om zin stiptheid en in de spits rijden er tussen Tokyo en Osaka zelfs 13 treinen per uur.

Vanuit Kyoto gaat de route eerst terug langs Osaka en vervolgens via Okayama naar Hiroshima. Bij aankomst op het station controleerde we eerst het hotel. En dat was maar goed ook, want dit bleek hetzelfde soort hotel te zijn als de afgelopen nachten. Gelukkig kon deze nog tot check in tijd geannuleerd worden en hebben we nog een ander hotel kunnen boeken. Dit hotel ligt langs de vredesboulevard en als je die afloopt kom je in het vredespark uit. Hierover later meer. Nu eerst wat eten in het centrum. Hier had ik online een leuk zaagje gevonden ergen is de kelder in de winkelstraat. Het was een shot in de toost. We hebben heerlijk gegeten en hier kwam een robot je eten brengen dat je via een tablet besteld hebt. Je drinken moest je nog wel zelf pakken.

Verder hebben we niets gedaan en daarmee een betrekkelijke rustdag genomen. 

Hiroshima, de stad die vooral bekend is vanwege De bom. De bom genaamd "Little Boy" kwam op 6 augustus 1945 om 8:15 locale tijd zo'n 600 meter boven de stad tot ontploffing. Het zou de eerste atoombom zijn die tijdens een oorlog is ingezet. Door de extreme hitte en daaropvolgende branden is tot ruim 3 kilometer ver alle bebouwing verwoest. Een van de weinige overgebleven ruïnes is nu een herdenkingsmonument. Na de oorlog is de stad herbouwd en uitgeroepen tot stad van de vrede.

Ons hotel ligt dan ook aan de vredesboulevard en na het ontbijt lopen we die af naar het vredespark. Hier staat ook het vredesmuseum die we bezocht hebben. Dit is een heel indrukwekkend museum met resten puin, kleding en zelfs een driewieler. Ook zijn er heel veel foto's tentoongesteld en is het bizar om te zien hoeveel er vast gelegd in de tijd. Zelfs de ontploffing van de bom vanaf een paar kilometer verder. Het meest indrukwekkende vond ik een luchtbeeld wat de oorspronkelijke stad liet zien. Waarna je de bom over de stad zag vallen en de verwoesting die het veroorzaakt heeft. Ondanks dat je Japanners ook zo hun rol hebben gehad in de oorlog, vraag je je toch af of dit nodig is geweest. Na het museum en een kopje koffie lopen we door het vredespark heen en komen we uit bij de Genbakukoepel. Het eerder genoemde vredesmonument. Ik snap niet hoe dit heeft kunnen blijven staan. Een paar meter van de ontploffing.

Eenmaal uit het park liepen we richting het kasteel van Hiroshima. Hierbij kwamen we langs het Edion Peace Wing Hiroshima. Een voetbal stadion waar een kwartiertje laten de aftrap plaats zou vinden. We besloten kaartjes te kopen en naar binnen te gaan. Het was een wedstrijd in het WE League. De lokale heldinnen van de Sanfrecce Hiroshima Regina namen het op tegen de AC Nagano Parceiro Ladies. We hebben een leuke wedstrijd gezien en genoten van het thuispubliek dat de sfeer er goed inbracht. Een late 1-0 voor de thuisclub in de 80e minuut maakt het feest compleet. Na de wedstrijd zijn we uiteindelijk nog doorgelopen naar het kasteel. Hierna vonden we het wel mooi geweest en hebben we weer heerlijk gegeten voordat we naar het hotel gingen. 

Na het ontbijt pakken we vandaag de tram de stad uit. Bij het eindpunt van de tram stappen we over op de ferry naar Miyajima. Dit is een eiland in de Japanse binnenzee voor de kust van Hiroshima. Het eiland is vooral bekend van het Itsukushima-schrijn. Deze staat in het water voor de kust van het eiland. Bij eb kan je er naartoe lopen en bij vloed staat die in het water.

Verder hebben we nog een rondje gelopen door de gelijknamige stad. Ook op dit eiland lopen tamme herten rond. In tegenstelling tot die in Nara, mogen ze hier niet gevoerd worden. Het was verschrikkelijk druk op het eiland en dat is ook te zien aan de frequentie van de ferries. Elke 5 minuten vertrekt er een boot vol met toeristen. Na een paar uurtjes houden we het ook voor gezien en nemen we dezelfde weg terug. Voordat we naar het hotel gaan eten we nog wat net buiten het centrum. Op het menu stond Japanse curry. Dit had ik nog niet gegeten en was verschrikkelijk lekker. 

We pakken eerst de limited Express trein van Hakata naar Takeo-Onsen. Hier hebben we een overstap van 3 minuten op de aansluitende Nishikyushu Shinkansen. Deze zal ons uiteindelijk naar Nagasaki brengen. Dis stukje Shinkansen is in 2022 open gegaan en is nog niet aangesloten op de rest van het netwerk. Over de aanleg van het laatste stukje van Takeo-Onsen naar Hakata wordt nog flink gesteggeld. Totaal is de reis bijna 150 kilometer en we doen hier ongeveer 1,5 uur over. Daarmee zijn we ook gelijk in het meeste verre punt van de treinreis gekomen. Vanaf nu zullen we weer richting het oosten reizen. 

Eenmaal in Nagasaki gaan we eerst langs The Twenty Six Martyrs Monument. Een monument en verschrikkelijk lelijke kerk ter nagedachtenis aan de 26 geëxecuteerde christenen in 1597. Daarna bezochte we een stukje Nederlandse historie. In Dejima bevond zich een handelspost van de VOC. Deze is voor een groot gedeelte nagebouwd, leuk om te zien en rond te lopen. Verderop bevind zich nog de Hollandstraat en Hollandberg. Hier zijn we ook langs gelopen. Na het bezoek aan dit deel van de stad hebben we de tram gepakt. 

We gaan richting de plek waar de tweede atoombom is ontploft. Niet geheel toevallig zijn we net als in de geschiedenis 3 dagen na het bezoek in Hiroshima om deze plaats. Want 3 dagen na de bom in Hiroshima is de tweede boven Nagasaki tot ontploffing gebracht. Overigens was Nagasaki niet het oorspronkelijke doel, dat was Kokura. Door bewolking en slecht weer lukt het niet om Kokura te bombarderen waarop besloten is uit te wijken naar Nagasaki. In het vredespark is het punt waar de bom ontplofte gemarkeerd. Ook hier is het weer bijzonder om te zien hoe ze met de geschiedenis om gaan. Na een rondje door het park gaan we richting station voor nog een bakje koffie en later noedels als avondeten. Na het eten pakken we trein via de zelfde route weer terug maar Hakata. Het begin van de terugreis richting het oosten.... 

Vandaag gaan we Fukuoka verkennen. We beginnen vlakbij het hotel bij de Kushida-jinja. Hier staat de bloesem alweer vol in de bloei. Als we verder lopen naar de Tochoji Temple worden we op nog meer prachtige bloesem getrakteerd. Hierna pakken de metro richting het kasteel van Fukuoka. Nadat we daar koffie gedronken hebben lopen we richting het kasteel. En dan lopen we echt te midden van allemaal bloesembomen. Zo verschrikkelijk mooi. Wat het compleet maakt is een festival met allemaal foodtrucks. Daar moet ik natuurlijk het nodig van gaan proeven straks.

Eerst gaan we nog naar het kasteel die grotendeels in de stijgers staat. Wel geeft het van bovenaf een prachtige blik op de bloesembomen. We lopen dan eerst nog een rondje door het naast gelegen Ōhori Park voordat we terug gaan naar de foodtrucks. Het eerste gerecht is Mantai. Een aparte en lekkere smaak en prima bereid. Daarna volgen nog een Japanse hotdog en hele grote frieten. Echt genieten zo met het heerlijke lente zonnetje. Met volle buikjes keren we terug naar het hotel om nog wat te rusten na de drukke afgelopen twee weken. 's avonds gaan we nog naar een lokaal restaurantje voor een poke bowl. Ik kan wel wennen aan de Japanse keuken! 

De afgelopen twee weken waren "slechts" het voorprogramma van deze reis. Al moet ik zeggen dat we onwijs veel gezien en gedaan hebben. Het is nu echter tijd om terug te reizen naar het oosten en zelfs nog verder voorbij Osaka. Vandaag pakken we de Shinkansen weer en dit keer naar Nagoya. Dat is ongeveer 725 kilometer en daar doen we 3:15 uur over. En het mooiste van alles is dat we green (business) class reizen. Geen overbodige luxe bij deze lange reis. Want vanuit Nagoya moeten we nog een half uurtje met de lokale trein in noordelijke richting naar Gifu. Daar bevind ons hotel zich voor de komende dagen.

Over Gifu kan ik kort zijn. Er is hier weinig te beleven. We zochten een restaurant om te eten 's avonds. Nu zijn er genoeg restaurants alleen waren deze niet open. Dat schoot niet echt op. Dus uiteindelijk bij de supermarkt naast het hotel wat te eten gehaald en dit op de kamer genuttigd. 

Vandaag is het dan zover. Het hoofdgerecht van deze vakantie. Tijd om naar het circuit te gaan. Hiervoor moeten we nog 68 kilometer overbruggen naar Suzuka. Eerst met de trein terug naar Nagoya en daar vandaan de trein naar het station bij het circuit. Deze ligt nog ongeveer 2 kilometer van het circuit, dus het laatste stukje moeten we te voet afleggen. Eenmaal op het circuit nog redelijk snel doorlopen want we zitten achterop het circuit bij de bocht Spoon.

Vandaag staan er twee vrije trainingen op het programma. In het zonnetje bij zo'n 15 graden is het goed toeven hier. Bij de tweede sessie ontstond er zelfs tot twee keer toe een bermbrand. De laatste was vlakbij waar wij zaten en we zagen goed hoe snel zich dit allemaal ontwikkelde. Overigens was dit al de vierde rode vlag van de sessie. Dus we hebben weinig actie op de baan gezien daardoor. Na de sessie liepen we op het gemakje terug naar het station en daar begon de drama. 

We waren omstreeks 17.00 bij het station. En zo goed als de Japanners hun Shinkansen voor elkaar hebben, zo slecht was het hier geregeld. Ze reden de normale dienstregeling met een trein pet half uur en die was ook nog eens heel erg kort. Hierdoor hadden we pas na bijna 2 uur een trein te pakken. Uiteraard stond we hierbij als sardientjes ingepakt. Uiteindelijk waren we pas tegen 21.00 terug in het hotel en moesten we nog eten. Dus dat was wel even een tegenvaller. 

Na het vervoersdebacle van gisteren hebben we de wekker om 6.00 uur gezet. Snel douche, aankleden, naar het ontbijt en op naar het station. Daar kwam al snel de trein naar Nagoya. Op het station van Nagoya moet we overstappen en kaartjes halen voor het laatste stuk. Op het perron stond Expresstrein al klaar en vertrekt binnen enkele minuten.Tot zo ver loopt alles vlekkeloos, daar houdt het helaas ook op. Doordat dit een extra trein is en een deel van het traject enkel spoor moeten we veel wachten op tegengestelde treinen of een dienstregelingtrein. Uiteindelijk doen we er bijna 1,5 uur over in plaats van 40 minuten. 

Dus lopen we maar snel naar het circuit toe. Op het circuit kijken we nog wat rond in de winkels want we hadden een mooi Suzuka 2025 petje gezien met bloesems erop. Deze was nergens meer te vinden helaas, net als veel andere items. Opvallend hoeveel al is uitverkocht. Uiteindelijk heb ik een petje van Leclerc (Ferrari) gekocht en voor Linda werd het een "saai" zwart petje van Suzuka.

Op het programma staat eerst nog een vrije training met uiteraard een bermbrandje. Na de training nog even een groot broodje hotdog genuttigd en zijn we verderop het circuit gelopen. We zitten nu bij het uitkomen van de bocht Spoon en hebben zicht op de bocht en het rechte stuk naar 130R. Hier hebben we heerlijk gezeten en genoten van de kwalificatie. Gelukkig hield het thuisfront ons op de hoogte over standen en tijden. Want zonder scherm krijg je daar op het circuit weinig van mee. Nu is mijn Japans ook niet toereikend om het commentaar via de speakers te volgen.

Na de kwalificatie eten we nog wat voordat we terug naar het station gaan. Als we vlakbij het station zijn staat er weer een enorme rij. Een spoorwegmedewerker vroeg naar de kaartjes en we gaven aan deze nog te moeten komen. Hij wees naar een tent in de verte en dat we daarheen konden voor de kaartjes. Dus wij langs de rij daarheen, kaartjes gekocht en we konden zo daar aansluiten in de rij. Hierdoor zaten we met een half uurtje in de trein 🤭. Ook deze trein moest net als de heenweg veel wachten dus we waren weer tegen 9 uur in het hotel. Gelukkig hadden we op het circuit alvast wat gegeten. Op naar morgen, raceday! 

Vandaag is het raceday. Ondanks dat de race pas om 14.00 uur begint, hebben we de wekker weer om 6.00 uur staan. Net als gisteren douche, aankleden, ontbijten en naar het station. Daar nu wel eerst koffie gehaald bij Starbucks voordat we de trein in gaan. Op Nagoya volgt eigenlijk weer hetzelfde ritueel als gisteren dus na 1,5 uur kunnen we aan de wandeling naar het circuit beginnen. Op het circuit even de koffie lozen en drinken inslaan voordat we een plekje opzoeken. Dit keer gaan we bij 130R zitten. Hiervandaan hebben we ook nog grotendeels zicht op Spoon, de bocht waar we de afgelopen twee dagen waren.

Twee uur voor de race is nog de rijdersparade. Hierbij worden de coureurs op een vrachtwagen rond gereden over het circuit en zwaaien ze naar het aanwezige publiek. En dan kan de opmars echt beginnen. Na de vele bermbranden de afgelopen sessies wordt de berm nu nog flink gesproeid. Dit terwijl het vannacht aardig geregend heeft en de grond nat is. Je kan nooit voorzichtig genoeg zijn natuurlijk. En dan komen de auto's alweer langs richting de startopstelling. Voordat de race start nog even zelf een pitstop maken en een portie noedels halen voor de lunch. Dan gaan de lichten uit en breekt het kabaal los. We hebben ervan genoten en net als bij de race die ik vorig jaar bezocht, won Max Verstappen weer de race. Al was het dit keer een stuk minder de verwachting. Met dank weer aan het thuisfront die ons over de bijzonderheden op de hoogte hielt.

Voor de terugreis hebben we nu een andere tactiek. We lopen naar een station op een andere lijn die 1,5 kilometer verderweg ligt. Hier konden we de eerste trein in zonder lange wachtrijen. Deze trein reed ook gewoon door. Wel moesten er onderweg nog overstappen, dat was alleen het perron oversteken. Al met al waren we al snel weer in Nagoya. Hier probeerde we wat te eten alleen zoals je kunt verwachten is het moeilijk druk. Dus pakken we trein verder naar het hotel en wordt het weer een bezoekje aan de supermarkt. 

Na een fantastisch weekend op Suzuka hadden we voor vandaag en bezoekje aan Legoland bedacht. Om het weekend mooi af te sluiten. Dus na het ontbijt pakken we de trein weer naar Nagoya om daar om het toch wel grote station de metro te pakken naar het havengebied waar Legoland ligt. Na de grijze dag gisteren schijnt vandaag weer lekker het zonnetje.

Bij de ingang stond al gelijk een poppetje die gebaseerd is op mij 😎. Vakantie modus en camera mee. Het park is groter dan we dachten en het is echt prachtig om al die creaties in Lego te zien. In miniworld zien we ook veel herkenbare dingen van onze reis dus. Zo rijdt de Shinkansen rond en is het station van Osaka nagebouwd. Ook de Shrine uit Miyajima is met een eb en vloed systeem nagebouwd. Ook de 300 meter hoge Abeno Harukas is met 186.000 lego steentjes nagebouwd.

De submarine attractie was toch wel het mooiste. Deze is in samenwerking met Sealife en hierin ga je in een onderzeeër door een aquarium heen. Waar je dus allemaal lego dingen onderwater ziet en tegelijkertijd ook haaien en andere vissen langs ziet zwemmen. We beginnen toch wel onze voetjes te voelen. Dus nadat we het park rond waren en bij wat shows zijn geweest hebben we de metro terug gepakt. Op het station van Nagoya hebben we alvast wat gegeten en daarna in het hotel lekker de voetjes omhoog. 

Na de dagen op het circuit en nog een dagje Legoland is het tijd om weer verder te gaan. Vandaag gaan we 340 kilometer in oostelijke richting. Onze eindbestemming vandaag is Tokyo, het toetje van deze reis. Voordat het zover is eerst op het stationvan Gifu nog een bakkie doen. Daarna met de locale trein naar Nagoya om uiteindelijk de Shinkansen te pakken. En daar hadden we een unieke gebeurtenis. De trein had vertraging 😱. De gemiddelde vertraging van de Shinkansen is 36 seconden. En onze trein had 5 minuten vertraging. Dat hebben wij weer.... Tegen de tijd dat we in Tokyo aankomen is de vertraging zelfs opgelopen tot 8 minuten.

In Tokyo merk je gelijk de drukte en buzz om je heen. We moesten de metro hebben richting het hotel. Dus op het station volgde wel gelijk de juiste bordjes. Dat ging alleen niet door want dan moest je al een kaartje hebben. Dus dan de naastgelegen uitgang nemen. Eenmaal buiten kon je vanaf daar niet de metro in. Wat volgde was een aardige wandeling door de gangen van Tokyo station om uiteindelijk ergens diep onder de grond uit te komen bij de metro. Met de metro moesten we ook nog eens overstappen voordat we in de wijk Wakoshi uitkwamen. Op het metrostation stonden al bordjes naar het hotel, lekker makkelijk zou je zeggen. Alleen gaf de navigatie met informatie van Booking.com aan dat we nog 20 minuten moesten lopen. 

Dus de navigatie gevolgd en bij de aangegeven bestemming stonden we midden in de wijk met alleen flatjes woonhuizen. Daar nog even wifi op gezocht en de foto's van het hotel hadden toch veel weg van het station, dus weer terug gelopen naar het station en daar bleek inderdaad het hotel te zijn. Een aardige wandeling met koffers voor niets helaas. Wel kwamen we onderweg een straat vol met bloesembomen tegen. Als troost zijn we na het inchecken sushi gaan eten, een verdieping onder het hotel. Hier geen lopende band, je besteld je sushi via een tablet. Deze wordt vervolgens aan de tafel bezorgd met een mini Shinkansen. Echt geweldig. 

Na ontbijt gehaald te hebben en deze lekker buiten te hebben opgegeten, pakken we de metro richting het centrum. De eerste stop is het 千鳥ヶ淵公園 park. Ofwel Chidorigafuchi park. Hier staat de bloesem weer mooi in bloei en lopen we een rondje door het park. Aan de overkant van het water bevind zich het paleis. Deze is helaas niet toegankelijk dus moeten we het doen met een rondje eromheen. Dit is gelijk een groene long in de stad. Eromheen is allemaal hoogbouw dat flink afsteekt. Terwijl we er omheen lopen vertrekt er nog een colonne met vermoedelijk een gast van de keizer.

Inmiddels zijn we aan de andere kant en is het nog een klein stukje lopen naar het centraal station van Tokyo. Dezelfde als waar we gisteren aankwamen. Van buiten is het een heel ander gezicht en een imposant historisch gebouw. Die we overigens van de week al in Legoland gezien hebben. Nu we toch op het station zijn kunnen we gelijk even een bakkie koffie doen. Na de koffie vertrekken we richting het noordoosten van de stad. Hier staat de Tokyo Skytree. We pakken hier de lift die ons vanad de 4e etage naar 350 meter hoogte brengt. Dat gaat overigens met een aardige snelheid van 600 meter per minuut. Met opstarten en afremmen duurt het 50 seconden om boven te komen.

Eenmaal boven lopen we een rondje en genieten we van het uitzicht over de stad. Je kunt kilometers ver kijken en beneden lijkt net een miniatuur. Dit is echter nog niet het hoogste punt. Een andere lift brengt ons nog naar 450 meter hoogte, waarmee we zelf nog naar het hoogstepunt op 451,2 meter lopen. De wereld onder je wordt steeds kleiner. Uiteindelijk pakken we weer de lift naar beneden en gaan we weer ondergronds voor de metro. Twee haltes verder bevind zich namelijk nog een boedistische tempel genaamd Sensō-ji. Hier zie je weer dat je in Tokyo bent. Je kunt over de mensen lopen als je wilt. En toch voelt het op de een of andere manier niet druk. De voetjes beginnen inmiddels weer aardig te protesteren dus we gaan we terug richting het hotel om even te rusten.

Na een ruim uurtje pakken we de metro weer helemaal naar het zuiden voorbij het centrum naar Tokyo Teleport. Hier bevind zich onder andere de cruiseterminal zich. Ook staat hier een replica van het vrijheidsbeeld aan de waterkant. Waarvoor we deze kant op gingen was een blik op de regenboogbrug. Die nu overigens gewoon wit verlicht was. Deze brug is 798 meter lang en de torens zijn 126 meter hoog. Daarnaast heeft deze brug twee dekken. Bovenop een rijksweg en eronder de trein en een voetpad. Inmiddels is het al aardig laat geworden en we moeten nog ruim een uur met de metro naar het hotel voordat we lekker kunnen gaan slapen. 

We starten vandaag met een ontbijt bij de bakker. Het was echt heerlijk en ze maken de broodjes nog warm voor je ook. Er zat zelfs slagroom op de koffie. Hierna liepen we het metrostation in en moesten we 40 minuten met de metro naar het Shibuya district. Als eerste gaan we naar de Meiji Shrine. Deze bevind zich in een bos van zo'n 70 hectare. En dat midden in de stad. Echt weer een hele ervaring om rond te lopen. Hierna lopen we gelijk door naar het Olympisch complex waar de Spelen van 2020 of nou ja 2021 zijn gehouden. Het Olympisch stadion dat inmiddels is omgedoopt tot nationaal stadion was in 2019 voltooid. Dit na veel rumoer in de samenleving over de kosten van de bouw. Zo is door de premier ingegrepen en heeft het eerste ontwerp en aanbesteding afgekeurd. Zo is er uiteindelijk een ander en goedkoper ontwerp gekomen. Uiteindelijk heeft dit station alsnog 1,26 miljard US dollar gekost.

Het station is gebouwd op dezelfde plek als waar het station van de Olympische Spelen van 1964 stond. Deze is in 2015 gesloopt. Voor de bouw van dit nieuwe stadion. Hierdoor hoefde er geen nieuwe infrastructuur gebouwd te worden. De metro- en treinstations zijn er al aan alle kanten. We drinken hier ook gelijk nog een kopje koffie voordat we door gaan naar het meeste bekende plekje van deze wijk. Dit is de het kruispunt bij Shibuya station. Dit is het drukste kruispunt ter wereld. Per cyclus steken hier tot wel 3000 mensen over. Overigens gaan alle voetgangers lichten tegelijk op groen. Verder doet het kruispunt een beetje denken aan Times Square in New York met alle led-billboards. We sluiten de dag af bij ons inmiddels favoriete sushi restaurant.

Morgen moeten we vroeg op, dus we sluiten vandaag optijd af.