Al duizenden keren ben ik er geweest, LAX. Heb er zelfs een hangar en een nachtclub. En dan ineens zit je op de Playstation Gta V online te spelen en ben je echt in Los Angeles geland met een A380, wat een machtig toestel zeg. Zo in mens groot en toch zo stil als je erin zit. Overigens zijn de vergelijkingen tussen Gta en de werkelijkheid wel treffend. Al is het origineel natuurlijk veel groter.

Inmiddels heb ik er twee vluchten opzitten. Mag eerst even langs de CPB agenten en mijn koffer ophalen om die vervolgens gelijk weer door in te checken voor de volgende en laatste vlucht. Moest nog wel even van terminal 1 maar 7 lopen. Al met al een kwartiertje doorlopen. De laatste vlucht neemt een kleine 6 uur in beslag. Op wat voor mij de langste 24 november (35 uur) ooit is. Om iets voor 8 uur vertrok ik vanaf Schiphol om uiteindelijk tegen 8 uur 's avonds in Hawaï te landen. Het is dan in Nederland echter al zondagochtend 25 november 7 uur. Gelukkig kon ik goed slapen in het vliegtuig dus de jetlag valt mee. 

Oh ja. Het is bij aankomst nog lekker 27°. Dus ik ben blij met mijn rooie Mustang cabrio. 

Na mijn eerste nacht in Hawai'i start ik rustig even op door het zetten van een lekker bakkie. Tijdens het nuttigen ervan even kijken wat ik voor vandaag bedacht had. Er staat voor de eerste echt dag nog niet veel op het programma. Een aantal sightseeing locaties in Kailua en Kona. Toen ik eenmaal klaar was om te vertrekken was het al lekker opgewarmd buiten en kon het dak open gegooid worden. Het is tijdens het rijden nog wel even wennen dat alles in Miles en Foot gaat. Zelfs de Google maps op mijn telefoon is hier ingeburgerd. 

Na het bezoeken van de dorpjes kwam ik uit op het voormalige vliegveld van Kona wat nu een recreatie gebied is. De kust is hier, hoe kan het anders, voorzien van lava stenen. Desondanks is het een prima zwem locatie. Met temperaturen van ruim boven de 30° was het dan ook een verfrissende duik in de Hawaïaanse golven. De runway van het in 1970 gesloten vliegveld doet nu dienst als parkeerterrein en de oude terminal is omgebouwd tot paviljoen. Aangezien het er erg rustig was kon ik na het zwemmen ook even het gaspedaal van de Mustang intrappen. Wat een heerlijk gevoel om in de kussens gedrukt te worden en de wind door je haren te voelen. #Genieten #vakantie

Vandaag reis ik verder het eiland op. Eenmaal de koffers gepakt en uitgecheckt ga ik naar het noordelijkste puntje van dit eiland. Onderweg stonden nog een tweetal stops gepland. De eerste was bij de Puako Petroglyph Preserve. dit is een van de grootste locaties qua lava gesteente. Helaas was vanwege recente activiteit de trail gesloten. Gelukkig nog wat mooie plaatjes kunnen schieten. 

Verder noordwaarts lag de tweede stop van vandaag. De Pu'ukohola Heiau. Deze historische locatie is door Kamehameha gebouwd nadat hij de eilanden Maui, Lana'i en Moloka'i veroverd had. Om ook zijn eigen thuis eiland te veroveren was hem vertelt een heiau te bouwen opgedragen aan de oorlogsgod. 

Terwijl ik verder reed kwam er flink wat regen uit de lucht gevallen. Gelukkig had ik mijn kap dicht en een aardig stukje te rijden. Eenmaal aangekomen in het dorpje Kapaau was het weer droog. In dit afgelegen dorpje staat het standbeeld van Kamehameha, je weet wel van hierboven. De kijkers van Hawaï 5-0 kennen dit beeld wel. Het is namelijk het zelfde beeld als die bij het Iolani paleis in Honolulu.

Het beeld is in 1880 in Florence gemaakt. Bij het verschepen ervan is het schip met beeld gezonken bij de Falkland eilanden. Een kopie werd gemaakt en in 1883 geplaatst. Later is het gezonken beeld opgedoken en heeft een plaats gekregen voor zijn geboortehuis. 

De route die ik verder uitgestippeld had voerde een klein stukje terug naar Hawi. Daar begint de Kohala mountain road en gaat van Hawi naar Waimea. De weg ligt op een hoogte van 600 tot 950 meter hoogte en is 22 mile lang. Onderweg wordt je getrakteerd of de meest schitterende uitzichten over de kust. Ook dit was weer genieten. Een panorama kan natuurlijk niet uitblijven. 

Vandaag stond de road trip naar Mauna Kea op het programma. Deze 4km hoge vulkaan bied natuurlijk een prachtig uitzicht bij helder weer. Helaas bleek na ongeveer 6 mile dat het niet verantwoord was om door te rijden. De conditie van de weg was dusdanig slecht dat je er alleen nog met 4wd omhoog kon. En die optie zit nu net weer niet op mijn huurauto. Desondanks had ik toch al een prachtig uitzicht. 

En dan heb je ineens tijd over. Dus de reservelijst er bijgepakt en heb ik uiteindelijk de Rainbow Falls bezocht en heb ik de Pepe'ekeo 4-mile scenic drive gereden. Een groot deel van die route heb ik gefilmd. Dus als ik thuis ben kan ik deze met jullie delen. 

Na contact te hebben gehad met NL was het tijd om Hilo te verkennen. Dit keer op de voetjes lekker dwalen door het stadje. Dat overigens net zo klein is Maassluis, maar desondanks de op een na grootste van dit eiland. Tegen lunchtijd begon het te druppelen. Dus snel een leuk tentje opgezocht om te lunchen en te schuilen. Al snel kwam het met bakken uit de hemel. 

Na de lunch een bezoekje gebracht aan het Pacific Tsunami museum gebracht. Bizar om te zien wat een verwoestende kracht het water kan hebben. En hoeveel leed er geschied is door de vele Tsunami die dit stadje hebben getroffen. Gelukkig geven de weersvoorspellingen morgen een 10 dus dan kan het dakje weer lekker open bij het verder touren. 

Vandaag ging de reis weer een stukje zuidelijker. Naar het meest zuidelijke punt van de VS. Dit is ook het deel dat begin dit jaar getroffen is door de vulkaan uitbarsting. Hierdoor was het helaas niet mogelijk de punten te bezoeken die ik op het lijstje had staan. In ruil daarvoor heb ik weer op andere plaatsen terecht gekomen. Zoals de kliffen die ontstaan zijn door eerdere lava stromen. En het mooiste dat ik een stuk over versteende lava heb kunnen rijden. Al had ik daar eigenlijk niet mogen komen.... 

Uiteindelijk ook nog een bezoek gebracht aan een koffieplantage. Het was hier ook mogelijk de verschillende smaken koffie te proeven. Conclusie: de koffie uit Costa Rica eerder dit jaar was een stuk lekkerder. 

Het is de laatste hele dag op Hawai'i big island. Dus tijd voor de vulkanen. Dit is ook de vulkaan die afgelopen mei actief was en een deel (35,5 km2) van het eiland onder een dikke laag lava verborg. En zorgde ervoor dat er 3,5 km2 extra land bij kwam door lava die in zee kwam. Hierdoor zijn nog altijd delen van het park afgesloten. 

Tussen mei en september hebben er 80.000 aardbevingen plaats gevonden door de eruptie en die hebben er ook voor gezorgd dat het landschap van de vulkaan drastisch veranderd is. Een aantal kraters zijn hierdoor ingestort en de grootste staat nog steeds flink te roken. Bizar hoe warm die stoom is die door de aarde heen zijn weg maar buiten zoekt. Deze stoom zorgt dan ook voor constante bewolking die de vulkaan in mist hult. Deze mist en de stoom zorgde voor uitdagende foto omstandigheden. 

Er zijn op dit moment geen actieve lavastromen zichtbaar. Helaas. Wel was het heerlijk hiken over de vele versteende lava stromen van eerdere erupties. De mist zorgde er wel voor dat je na een half uurtje wandelen gewoon helemaal doorweekt was. Als je dan een tiental kilometer over de vulkaan rijdt en uiteindelijk aan de voet bij de kust terecht komt is het daar ineens 35° en zonnig. Wat een contrast met de top. Tijdens de wandeling langs de kust kwamen er nog een paar militaire vliegtuigen over vliegen. En juist dan ligt je telelens in de auto 😩

Het is tijd om weer verder te gaan. Vroeg uit de veren want ik heb nog ruim 100 mile te rijden naar het vliegveld en wilde onderweg nog stoppen bij Punalu'u Black Sand Beach. Het voelt even raar aan aan je voeten, het is wat ruwer dan normaal zand. Maar het is weer is een wat ander gezicht. Gelijk nog even van de gelegenheid gebruik gemaakt om een duik te nemen. Even lekker afkoelen... 

De route van Volcano naar Kona airport ging grotendeels over Hawaiian highway 11. En deze was voorzien van de zogenoemde Hawaiian scenic drive. Cliffen en prachtige panorama werden afgewisseld door heerlijke bochten om doorheen te scheuren. Lekker om mijn Mustang met 460pk en 2,3 liter V8 nog even op zijn staart te trappen. Uiteindelijk leverde ik hem in met 964 kilometer op de teller en heb ik totaal 85 liter moeten tanken wat me 75€ kostte. Dat is nog eens lekker auto rijden.

Intussen zit ik lekker in de lunch van Hawaiian Airlines te wachten op mijn vlucht naar Honolulu. 

Nadat ik gisteren aangekomen ben op O'ahu ben ik naar mijn appartement voor deze week gereden. Deze ligt midden in Waikiki met uizicht op de skyline en natuurlijk ocean view. Vervelend om zo de avond op je balkon door te moeten brengen... Vanmorgen heb ik eerst lekker een duik genomen. Het was nog niet zo druk op zondagochtend dus in alle rust even wakker worden. Eenmaal terug in het appartement douche, aankleden en ja ontbijt maken. Dat moet je helaas dan weer zelf doen.

Na het ontbijt ben ik naar Diamond Head gereden. Deze ingestorte vulkaan heeft nog een tijd dienst gedaan als artillerie basis. Dit zie je nog terug in het landschap. De krater heeft overigens zijn naam te danken aan het feit dat westerse ontdekkers dachten er diamanten te delven eind 18e eeuw. Dat bleken echter calciet kristallen te zijn. Door de Kahala tunnel rijdt je de krater binnen waarna de hike kan beginnen. Tijdens deze trektocht van 1,3 km klim je tot 200 meter hoogte. Je beklimt 226 traptreden en gaat ondermeer door een matig verlichte tunnel van 225 feet. Eenmaal boven op 232 meter is het uitzicht op de skyline van Waikiki en Honolulu geweldig. 

Even verderop ligt nog een voormalige vulkaan. Genaamd Punchbowl omdat de krater eruitziet als een kom. Hier is het National Memorial Cemetery of the Pacific gevestigd. De locals noemen de krater echter Puowaina, heuvel van menselijke offers, ze geloven namelijk dat het een oude Heiau is van de Kapu waar de doden ceremonieel gecremeerd werden op een altaar. Nu liggen naaste de overblijfselen van de oude Hawaiians, om de goden te sussen, er bijna 50.000 soldaten begraven. Waarvan velen zijn omgekomen in de Pasific tijdens de tweede wereldoorlog.

Als er dan ineens een regenboog boven de begraafplaats verschijnt krijg je wel echt kippenvel. Evenals de Amerikaanse vlag die halfstok hangt vanwege het overlijden van voormalig president Bush sr. 

Na de ochtend rituelen richting het strand van Waikiki gereden. Het was tijd voor de eerste surflessen. Het is nog een stuk moeilijker dan dat het eruit ziet. Bij de eerste oefeningen op het droge heb je ook nog zoiets van appeltje eitje. Als je dan de oceaan op peddelt dan valt het nog niet mee om op je surfplank te blijven staan. Na wat oefenen en heel wat keren ondersteboven in het water gehangen te hebben is het dan eindelijk gelukt. En dan komen de golven. Die zijn echt mooi vanbinnen 🙈 Een ervaring rijker en een illusie armer zeggen ze dan.

Na deze poging tot surfen ben ik lekker door de starten van Waikiki gaan dwalen. Lekker de dingetjes bekijken, een bakkie hier, een hapje daar en je komt de dag wel door. Uiteindelijk redelijk afgedwaald en daarop besloten die paar miles door de branding terug te lopen. Geen straf zo lekker met je voetjes in het verkoelende water. Overigens grappig om te zien dat er bij veel strand doorgangen er zelfs een parkeerplaats is voor surfplanken. Dan weet je echt dat je in Hawai'i bent. 

Nadat gisteren al vroeg op de dag in Pearl Harbor mijn enkel het begaf en ik het aardig geforceerd heb vandaag wat rustiger aan. Beetje rond rijden in de Mustang, wat sightseeing en lekker even zwemmen. Lekker rustig aan dus. 

Mijn enkel is gisteren gelukkig aardig hersteld dus kan na de inmiddels gebruikelijke ochtend duik op pad. Downtown Honolulu stond op hey programma. Natuurlijk bekend van het Ali'iolani Hale met het Kamehameha standbeeld ervoor uit de serie Hawaii 5-0. En ja dit is hetzelfde beeld als vorige week in zijn geboorteplaats op Big Island. Verder natuurlijk het tegenover gelegen 'Iolani Palace en State Capitol.

Leuk om te zien was hoe het stadhuis al helemaal omgetoverd is in kerstsfeer. En als je dacht dat parkeren in Rotterdam of Amsterdam duur was... Hier vragen de oplichters gewoon $5,25 per half uur 😱

Alweer de laatste hele dag op Hawai'i, morgenavond begint de terugreis alweer. Wat gaat de tijd toch snel en zijn de 14 dagen op Hawai'i omgevlogen. En als ik zo terug scroll op mijn blog dan heb ik weer een hoop gezien, meegemaakt en kunnen delen. Vanochtend werd ik gewekt door een hoop herrie. Bij een gebouw aan de overkant gingen ze een (water?) tank op het dak vervangen. Waar wij dat met een kraan zouden doen, doen ze dat hier dus gewoon met een helikopter. Heb het gefilmd dus de beelden volgen nog.

Vandaag nog maar eens verder met het surfen. De oceaan was aardig onstuimig vanmorgen dus het was een hele uitdaging om te blijven staan. Uiteindelijk is het gelukt een golfje te kunnen "pakken" en ook te blijven staan op het bord. Wat een gaaf gevoel is dat. Snap nu ook wat al die locals er zo leuk aan vinden. De rest van de middag nog lekker even gezwommen en genoten van de ondergaande zon. En vandaag met als afsluiting het wekelijkse vuurwerk van het Hilton, Waikiki. 

Vanavond gaat de reis terug naar huis alweer beginnen. Gewoon omdat het kan vanmorgen nog lekker even in de oceaan liggen dobberen. Ondanks dat het een beetje miezerde. Van het zwemmen wordt je tenslotte toch al nat 😉. Na het zwemmen is het tijd om de koffers definitief in te pakken.

Onderweg naar het vliegveld nog even een tussenstop bij de Aloha tower en nog wat souvenirs shoppen. Het blijft een raar gevoel om overal de kerstbomen te zien terwijl je nog lekker in je korte broek loopt met de wetenschap dat het over 2 weken alweer kerst is. Aangezien de kerstman met die warmte niet met zijn arrenslee kan komen aanzetten hebben ze er hier wat anders op bedacht. Zo bewijst onderstaande locale kersthit wel🎅

Zo stap je op zaterdagavond bij een behaaglijke 30° het vliegtuig in voor de terugreis. En dan stap je een kleine 7 uur later uit in Denver bij - 4° ⛄en helaas geen sneeuw 🤔. Ik had een hele ruime overstaptijd dus van de mogelijkheid gebruik gemaakt om met de light rail naar het centrum toe. Het was nog vroeg op deze zondag, het zonnetje was net opgekomen en dat was even lekker als je in je zomerjas loopt.

Helaas was het nog zo vroeg dat ik even goed moest zoeken naar een restaurant dat al open was en ontbijt serveerde. Na een tip van een local heb ik wat kunnen vinden. Lekker Amerikaanse pannenkoeken met eis, ei en bacon en niet te vergeten ☕ denk dat de kachel nog het lekkerste was.

Na dit ontbijt een paar uurtjes door de stad dwalen met prachtig uitzicht op de Rocky Mountains, waarvan de toppen al wit waren. Toch even wat anders dan het dobberen in de oceaan bij Waikiki. 

Dit is alweer de laatste update, hoop dat jullie genoten hebben. Tot de volgende!